UAW saldırısı için neden doğru an?

Cuma günü Birleşik Otomotiv İşçileri üyeleri ezici bir çoğunlukla, Detroit Üç otomobil üreticisi olarak adlandırılan Ford, General Motors ve Stellantis’te, mevcut sözleşmenin süresi 14 Eylül’e kadar rekabetçi bir sözleşme sunamamaları halinde işbırakımı yapılmasına izin verilmesi yönünde oy kullandı. .

Işbırakımı yetkisi, devam eden SAG-AFTRA ve Writer’s Guild of America grevleri, adil bir sözleşmeyle sonuçlanan UPS işbırakımı yetkisi ve iş bırakma tehdidi de dahil olmak suretiyle geçtiğimiz yıl ABD’de gerçekleşen bir takım yüksek profilli işçi eyleminin sonuncusu oldu. ABD’deki demiryolu grevi Aralık ayında hükümet tarafınca engellendi. Tüm bu eylemler ekonomide işgücünün daha görünür bir varlığına işaret etse de, UAW’nin işbırakımı yetkisi – tıpkı SAG-AFTRA ve WGA grevi benzer biçimde – bundan oldukca daha fazlasıdır. yalnız işçilerin görevlerini yerine getirecekleri koşullar. UAW’nin de istediği şey, elektrikli araçlara geçiş benzer biçimde teknolojik gelişmelerle beraber değişen sektörün neye benzeyeceği mevzusunda söz sahibi olmak.

UAW, üç şirketteki ortalama 150.000 işçiyi temsil ediyor; bunların yüzde 97’si greve izin verilmesi yönünde oy kullandı. UAW başkanı Shawn Fain, sendikanın 14 Eylül süresini uzatmayacağını belirtti. Dört senelik yeni bir sözleşmenin onaylanması için son tarih. Fain, Reuters’e nazaran otomobil üreticileriyle sendika görüşmelerinin Temmuz ayında başladığını sadece o zamandan bu yana yavaş ilerlediğini söylemiş oldu. “Baktığımız birçok seçenek var sadece sözleşmenin uzatılması bunlardan biri değil.”

Fain ve UAW, son birkaç on yıldaki işçi imtiyazlarını telafi edecek ve Detroit Üç fabrikasının 2007’den bu yana uyguladığı iki kademeli istihdam sistemini ortadan kaldıracak bir takım ücret artışı ve toplumsal yardımların iyileştirilmesi yada eski durumuna getirilmesini talep ediyor.

ABD işçi sendikaları, bir takım yolsuzluk skandalı ve Reagan yönetiminin 1981’de Ustalaşmış Hava Trafik Kontrolörleri Örgütü (PATCO) grevini bozmasının bir araya gelmesinin toplu pazarlığı büyük seviyede zayıflattığı 1970’li ve 1980’li yıllara kadar güçten ve halk desteğinden yararlandılar. Küreselleşme, bilhassa de Şimal ABD Özgür Tecim Anlaşması’nın (NAFTA) 1990’larda yürürlüğe girmesinden sonrasında işçi enerjisini de zayıflattı; şu sebeple firmalar faaliyetlerini emeğin daha ucuz olduğu ülkelere taşıyabildiler ve taşıdılar, bu da ülkenin tüm endüstrilerini ve büyük bir kısmını yok etti.

Bu durum, yüksek enflasyona karşın ücretlerin düşük olmasına ve yaşam pahalılığı artarken emekli maaşı benzer biçimde toplumsal yardımlarda azalmaya yol açtı. Ve 2023’te firmalar artık suni zeka ve otomasyon hayaletini işçilerin geleceklerine karşı bir pazarlık kozu olarak kullanabilirler.

UAW’nin önerilmiş olduğu sözleşme geçmişi düzeltmeyi amaçlıyor

Tüm sendika sözleşmeleri benzer biçimde UAW’ninki de son aşama iddialıdır; Sendikalar, istediklerinin bazı unsurlarından ödün vermek zorunda kalacaklarını bilerek müzakerelere giriyorlar, bu yüzden de hedefi yüksek tutuyorlar. UAW ve öteki işbırakımı meydana getiren endüstrilerde, sözleşmeler hem kaybedilen zemini geri kazanmaya hem de işçileri gelecekte korumaya çalışıyor.

Fain, Reuters’e “Bıktık” dedi. “Bu firmalar bizlerden almaya, almaya devam ederken biz onlarca senedir arkamıza yaslandık.”

Gerçek satın alma enerjisini temsil eden gerçek ücret artışı 1980’lerden bu yana durağanlaştı ve sadece Kovid-19 salgını esnasında 1983’teki seviyelere ulaştı. Genel olarak, ücretler yaşam maliyetiyle aynı oranda artmadı, emeklilik yardımlarının yerini alan 401(k) planları, son 50 yılda işçi verimliliğindeki artışa karşın, emeklilik için tutum yapma mevzusunda işçiler üstünde daha çok baskı oluşturuyor.

ABD Emek verme İstatistikleri Bürosu

UAW bu değişikliklerin bazılarını tersine çevirmek için işbırakımı yapıyor: Sözleşmesine tanımlanmış yarar elde eden bir emekli maaşı talebini dahil etmek ve emekli sıhhat yardım programını tekrardan oluşturmak. Sendika ek olarak, artan yaşam maliyetine ayak uydurmak için sözleşme süresi süresince yüzde 46’lık ücret artışının yanı sıra, otomotiv endüstrisinin kurtarılmasının arkasından 2009’da kaldırılan yaşam maliyeti ödeneğinin tekrardan uygulamaya konmasını talep ediyor. Büyük otomobil üreticileri iflasın eşiğindeyken UAW, federal hükümetin talimatıyla sözleşmesini tekrardan görüşme etti.

Sadece grevin ana itici gücü, aslına bakarsak UAW’nin 2007’deki sözleşmesinde ilk kez uygulamaya konulmuş olan iki kademeli ücret sistemidir; Bundan ilkin işe alınan işçiler birinci kademede içeriyor ve saat başına ortalama 28 dolardan başlıyor, ikinci aşama işçiler ise saat başına 16 ila 19 dolar içinde başlıyor; bu oran son on yılda neredeyse asla artmadı. İkinci aşama işçi sınıfı, birinci kademedeki işçiler emekli olup yerlerine yeni ikinci aşama işçiler geldikçe büyür ve sonuçta giderek artan sayıda işçinin ücretleri düşer. UAW üyeliği giderek artıyor.

Bir UAW grevi otomotiv endüstrisini ve genel olarak emeği ciddi şekilde etkileyecektir

Son birkaç yılda emeğin daha görünür hale gelmesinin çeşitli sebepleri var ve işçiler işverenlerinden daha fazlasını talep etmeye giderek daha istekli görünüyorlar. Bu, ne olursa olsun ABD’nin yeni bir emek gücü çağlarında olduğu anlamına gelmiyor ve bu ifade bile ABD’nin 20. yüzyılın ilk yarısında ne yapmış olduğu anlamına gelmiyor.

Amazon’dan Chris Smalls, sendikalaşma hakkı ve emek harcama arkadaşları için daha iyi koşullar talep eden görünür bir figür oldu ve SAG-AFTRA ve WGA’nın birleşik grevleri, eğlence endüstrisini hedef alarak insanların en sevilmiş olduğu TV programlarını ve filmlerini askıya aldıkları için oldukça görünür oldu. stüdyolar ve sendikalar, film ve TV şovlarının yazımında ve çekiminde üretken suni zekanın kullanılması da dahil olmak suretiyle adil sözleşmeler üstünde anlaşıncaya kadar.

Benzer şekilde, UAW grevi yalnızca bireysel yaşam standartlarını yükseltmekle ilgili değil, bununla beraber değişen teknolojinin bu sektördeki işler üstünde yaratabileceği etkiyi de sabırsızlıkla bekliyor. Michigan State Üniversitesi istihdam ilişkileri profesörü Peter Berg’in Michigan State University Today’e söylediği benzer biçimde, sektör içten yanmalı motorlardan pille çalışan elektrikli otomobillere geçtikçe, imalat değişik becerilere haiz daha azca işçiye gerekseme duyacak.

Deutsche Bank analisti Emmanuel Rosner’e nazaran işbırakımı eylemi ileriye doğru ilerlerse (Berg bir röportajda bunun bir halde gerçekleşeceğine inandığını Vox’a söylemiş oldu) her şirkete işin durdurulması sebebiyle haftalık 500 milyar dolara mal olabilir.

İşçi sınıfının son birkaç on senenin kayıplarını geri almaya ve gelecek için koruma ve yarar sağlamaya çalışmasının tam zamanı; sıkı bir işgücü piyasası, yaşlanan bir işgücü, yüksek tüketici talebi ve sendikalara yönelik siyasal ve halk desteği var. “İşçi sendikalarının bu işbırakımı eylemleri [are saying]Berg, “Pekala, işin iyi mi yapıldığına ilişkin temelleri tekrardan görüşme etmeliyiz” dedi ve “ileriye dönük emek harcama koşullarını tekrardan tanımlamak için güçlerini kullanmalıyız.”