Niçin Önemlidir: Gişe rekorları kıran fizik iddiaları hakkında yinelenen şüpheler.
Bir süper iletken, elektrik akımını zahmetsizce taşıyan bir malzemedir. Bu şekilde bir madde günlük sıcaklıklarda çalışırsa, enerji nakil hatlarında, manyetik rezonans görüntüleme makinelerinde ve elektrik kullanan neredeyse her cihazda kullanım alanı bulabilir. Mevcut süper iletkenler, kullanışlılıklarını sınırlayan sıcaklıklara kadar soğutulmalıdır.
Geçtiğimiz birkaç hafta içinde, Cenup Kore’deki bilim adamlarının oda sıcaklığında bir süper iletken bulunduğunu söylediği değişik bir araç-gereç olan LK-99 üstündeki coşku toplumsal medyayı kasıp kavurdu, sadece öteki bilim adamlarının süperiletkenliği doğrulayamaması sebebiyle bu heyecanın bir çok yatıştı. gözlemler ve makul alternatif açıklamalarla geldi.
Bununla beraber, fiziğin temel yasaları, oda sıcaklığında bir süper iletken olasılığını yasaklamaz ve bu tür malzemelerin araştırılması devam edecektir.
Arka plan: Başka bir doğrulanmamış oda sıcaklığında süper iletken.
Mart ayında Nature dergisinde gösterilen bir makalede, Dr. Dias ve işbirlikçileri, inç kare başına 145.000 pound’luk bir basınca sıkıştırmayı gerektirmesine karşın, 70 Fahrenheit dereceye kadar sıcaklıklarda süper iletken bir araç-gereç keşfettiklerini söylediler.
Öteki birçok bilim insanı duyuruyu şüpheyle karşıladı şundan dolayı Dr. Dias’ın değişik ve daha azca ergonomik bir süper iletken malzemeyi özetleyen daha önceki bir Nature makalesi çoktan geri çekilmişti.
Artık geri çekilmiş olan Physical Review Letters makalesi hakkında da sorular sorulmuştu. Florida Üniversitesi’nde fizik profesörü olan James Hamlin, derginin editörlerine, yazının manganez sülfit kimyasal bileşiğindeki elektrik direncini tanımlayan şekillerden birindeki eğrilerin, Dr. Dias’ın davranışını tanımlayan doktora tezindekilere benzediğini söylemiş oldu. değişik bir araç-gereç
Mecmua, rakamı ve altta yatan verileri incelemek için üç bağımsız rapor hazırlayan dışarıdan uzmanları işe aldı. Derginin editörleri, 10 Temmuz’da yazının yazarlarına bir e-posta göndererek, “Bulgular, veri uydurma/tahrif etme iddialarını ikna edici bir halde destekliyor” diye yazdı.
Eleştirmenlerden biri, Dr. Dias’ın son yanıtının “hem yetersiz hem de hayal kırıklığı yarattığını” söylemiş oldu ve gözden geçirenler kamuya açıklanmadığı için adının gizli saklı kalmasını istedi.
Eleştirmen, yazının yazarları Dr. Hamlin ile Physical Review Letters’ın editörleri içinde aylarca gidip gelen ve eleştirmenlerle paylaşılan, Adobe Illustrator’dan yada Dr. Dias’ın söylediklerinden bahsetmediğini söylemiş oldu. Aralık 2019’da laboratuvarı tarafınca oluşturulan daha iyi bir grafik.
İncelemeyi meydana getiren şahıs, hem Rochester Üniversitesi hem de Las Vegas Nevada Üniversitesi’nin “potansiyel görevi kötüye kullanma benzer biçimde görünen şeyler” mevzusunda açık ve saydam soruşturmalar yürütmesi icap ettiğini söylemiş oldu.
UNLV’de araştırma profesörü ve manganez sülfit makalesinin bir başka mühim yazarı olan Dr. Salamat ve Keith V. Lawler, yorum taleplerine cevap vermedi.
Sırada Ne Var: Bir soruşturma ve cevap.
Bir üniversite sözcüsü bir e-postada, Rochester Üniversitesi’nin “bu ve öteki çalışmalarda söz mevzusu tüm verilerin bütünlüğü hakkında ortaya çıkan sorulara yönelik kapsamlı bir soruşturma yürüttüğünü” söylemiş oldu.
Üniversite daha ilkin Dr. Dias’ın araştırmasıyla ilgili iki ön soruşturma yürütmüş ve endişelerin daha çok incelemeyi gerektirmediğine karar vermişti. Bu kez üniversite, araştırma suiistimali politikasının mecburi kıldığı bir sonraki adım olan bir soruşturma başlatmaya karar verdi.
Sözcü, üniversitenin soruşturmanın bulgularını kamuoyuna açıklamayı planlamadığını söylemiş oldu.
Salı günü Dr. Hamlin, derginin endişelerini ciddiye almış olmasından memnun bulunduğunu söylemiş oldu. Dr. Dias’ın çalışmasında ek olarak gözden geçirileceğini ummuş olduğu iki belirgin veri tekrarı örneği daha bulunduğunu söylemiş oldu. Biri, Scientific Reports dergisindeki bir makaleyi ihtiva eder; diğeri ise Dr. Hamlin’in Dr. Dias’ın tezinde verilerin tekrarı olarak tanımladığı şeydir.
Source: www.nytimes.com