Parasız Life & Arts güncellemelerini alın
sana bir yollayacağız myFT Günlük Özet en sonuncuyu yuvarlayan e-posta Yaşam ve Sanat her sabah haber
Hollywood grevinin 99. günü ve minik grevciler, Universal Studios’un dışındaki yoğun bir yol süresince dağılmış durumda. Güneş parlıyor ve geçen otomobillerde dans edip bağıran koyu güneş gözlüklü ve sendika tişörtlü bir karı haricinde hepimiz yavaş hareket ediyor şeklinde görünüyor. Bazıları dayanışma içinde ona korna çalıyor. Universal forvetler için sıkıntılı bir vazife oldu. Netflix ve Disney dışındaki sahne canlı olsa da – bilhassa de oyuncular sendikasının üyeleri Temmuz ayında işbırakımı sıralarına katıldığından beri – Universal’deki yürüyüşçüler rahatsızlık edilmiş şeklinde bir hava aldılar.
Stüdyo, grevcileri gölgeden yoksun bırakarak, bir işbırakımı güzergahı süresince sıra sıra ficus ağaçlarını budadı. Başka bir stüdyo girişinde, inşaat emek harcamaları için kaldırımlar duvarla kapatıldı. Sendika üyeleri buna “işbırakımı kırma” adını verdiler. Universal, budama ve inşaatın zamanlamasının rastlantı bulunduğunu belirterek, sendikaların kendi mülkü üstünde “gosteri yapma hakkını” desteklediğini de sözlerine ekledi. Sendikalar, 4 Ağustos’ta minimum 1.200 grevcinin stüdyonun dışındaki sokakları doldurmasıyla büyük bir güç gösterisiyle geri püskürttüler, sadece o zamandan beri yürüyüşçüler için devam eden engellerin bir yansıması olarak minik ölçekli gözcüler geri döndü.
“Muhtemelen dördüncü, beşinci günden beri Universal’dan gerçek bir işbırakımı kırıcı aktivite yaşıyoruz. Bırakım kaptanı olarak çalışan yazar ve oyuncu Cheech Manohar, “Ağaçlar, kaldırımların kaldırılması, aşırı park yaptırımı” diyor. Zorluklara karşın, adımlarını atıyor şeklinde görünüyor. Manohar, iki yıl ilkin Los Angeles’a taşınmadan ilkin Broadway’de şu müzikal prodüksiyonda oynuyordu: Fena Kızlar. Sonrasında Warner Bros’ta bir tv yazarları programında imrenilen bir yer buldu ve bu da bir HBO şovunda yazarlık işine yol açtı.
Hattaki ötekiler şeklinde, Manohar da bu zamanı grevlerin -bu, Ronald Reagan’ın Screen Actors Guild’in başkanı olduğu 1960 yılından bu yana erkek oyuncular ve yazarların ilk ortak iş bırakması- Hollywood’da bir yaşam tarzının hayatta kalması için lüzumlu olduğuna inanıyor. “Asla kimse Hollywood’da her şeyin yolunda gideceğini düşünerek kariyer ardında koşmaz” diyor. “Sadece şimdi harekete geçilmezse zor bir kariyer olmayacak, olanaksız bir kariyer olacak. Bu hakikaten hesaplanmış bir pusu [by streamers and studios] alt ve orta derslik yazarlara karşı.”
Öteki Hollywood yazarlarıyla beraber Manohar, 2007’de Netflix tarafınca ateşlenen web yayıncılığı devriminin ekonomisinin mesleğin içini boşalttığına inanıyor. En iyi yazarlar ve dizi yapımcıları büyük maaşlar alıyor, sadece ötekiler fazlaca daha azca kazanıyor. Writers Guild of America’nın verilerine gore, yazar/yapımcılar için haftalık ücret, son on yılda stüdyo kârları artmasına karşın enflasyona gore ayarlandığında yüzde 23 düştü. Ayrıca aktörlerin bir çok yılda 27.000 dolardan azca kazanıyor.
Yazarların maaşındaki düşüş kısmen, gösterim platformlarındaki sezonların geleneksel TV günlerinden fazlaca daha kısa olmasından kaynaklanıyor. O zamanlar sıhhatli telif hakları da vardı. Yazarlar onları geri almak için savaşım ediyor.
Eski TV modeli şu anlama geliyordu: Hollywood yazarları Los Angeles’ta iyi bir yaşam sürdürebilir, hatta kim bilir mükemmel bir yaşam sürebilir. Sadece genç yazarlar ve oyuncular artık orada yaşamayı güç bela karşılayabileceklerini söylüyorlar. Manohar, “Bence birinci derslik ünlüleri grevde konuşurken gördüklerinde pek fazlaca insanoğlunun kafası karışıyor zira ‘Oh, milyonerler grevde’ diye düşünüyorlar” diyor. “Fakat aslına bakarsak işbırakımı bu insanoğlu için değil. Bu, kariyerlerine adım atmak için bile savaşım eden fazlaca büyük çoğunluk için zira oyun şu anda onlara karşı.
Kısa süre sonrasında, o ve ötekiler, ısı dayanılmaz hale gelmeden toplanmaya adım atar. Sadece grevler asla gün süresince bitmez. Universal parkından ayrıldım ve eve doğru yola koyuldum. Karım ve ben, Yazarlar Birliği üyeleriyle bir toplantıdan sonrasında açık havadaki bir restoranda oturup şarap içen bazı komşulara rastladık. İkisi de hala sendika tişörtlerini giyiyor. Grevden üç ay sonrasında bile, azimlerinin karşılığını alacağı mevzusunda iyimserler.
O akşam Hollywood’da bir film gösterimine gidiyoruz. Uber şoförümüz, elbet, çarpıcı bir Yazarlar Birliği üyesidir. Bırakım çağrıldığında üçüncü sezonu için yeni alınan bir TV dizisi üstünde çalışıyordu. Otomobil kullanmak, bir yazar olarak geçirdiği on yıl süresince iki yakasını bir araya getirmesine destek olmak için devamlı yanında olmuştur. Konuştuğum ötekiler şeklinde, grevin kendisi şeklinde zanaatlarında tam zamanlı çalışmak isteyen yazarlar için işe yarayacağını düşünüyor. Batı Hollywood barlarındaki işbırakımı sonrası toplantıların kendisini daha büyük bir yazarlar topluluğunun parçası hissettirdiğini söylüyor.
Hala büyük bir kesintinin – gösterim akışının – etkilerini hisseden ve yakında başka bir suni zeka tarafınca hırpalanacak olan bir sektörde, yazarların umutlarının güvence edilip edilmediğini söylemek zor. Gene de, Hollywood’da artık işlemediğini düşündükleri bir sistemi geri püskürtmeye kesin, enerji dolu yeni bir neslin olduğu açık. Ben yazarken, yazarlar birliği üst üste ikinci hafta konuşmayı kabul ettikten sonrasında stüdyolardan gelen bir teklifi değerlendirirken havada bir iyimserlik esintisi var. Ton, aylardır olduğundan fazlaca daha azca düşmanca. Sadece yazarlar ne elde ederlerse etsinler, yaratıcı toplulukta daha ilkin olmayan bir bağ oluşturduklarına inanıyorlar.
Bırakım kaptanı Manohar, “Bundan çıkacak en büyük umutlardan biri, yazarlık toplumunun ne kadar sıkı sıkıya bağlı bulunduğunu fark etmenizdir,” diyor. “Ve bu yüzden hattaki günler zor, vücutlar ağrılı fakat moraller yüksek.”
Christopher Grimes, FT’nin Los Angeles yazıhane şefi
Kovuşturmak @FTMag Twitter’da son olarak hikayelerimizi öncelikle öğrenmek için
Source: www.ft.com