Eylül 2023 sayısından Otomobil ve Sürücü.
Kira Cameron endişeli görünüyordu. “Kan grubunu bilmiyor musun?”
“Fazlaca fazla kanamam yok” diye mırıldandım.
Açık olmak gerekirse, kanamıyordum. Utah’taki Arches Ulusal Parkı yakınındaki kızıl kayalık kanyonlarda üç günlük bir yırtıcı tabiat eğitimi deneyimi için Cameron Advanced Mobility’ye (CAM) kayıt yaptırıyordum. Yürüyüş botlarımı, farlarımı ve iş eldivenlerimi hatırladım -tamam, çiçekli bahçe eldivenleri, fakat deri avuçları var- bu yüzden, her zamanki öğrencileri araziye çıkmaya hazırlanan askeri hususi kuvvetler olan bir ekiple eğitim alma mevzusunda oldukça kendime güveniyordum. harp bölgeleri. Kan sorusuna kadar.
CAM kurucusu ve baş eğitmen Ken Cameron, “Ben bir Acil Servis görevlisiyim. Her şey yoluna girecek” dedi. Kira imzamı attı ve birkaç iri yapılı ve sakallı insanın parmaklarını iyi mi ve ne süre tekrardan bağladıklarına dair hikayeleri karşılaştırdıkları otel barına doğru el salladı. Gezinin ilk dersi: Masa testereleri gerçek piçlerdir ve koli bandı daima işe yarar (bunun için özür dilerim).
CAM ekibinin sayıları ayırma alışkanlığı yok. Sınıflar, kişinin ve aracın korunmasına vurgu yapıyor, sadece personel, kopmuş başparmağını sakin bir halde buzlu bir beze sarıp kendilerini hastaneye götürebilen, korkusuz sorun çözücülerden oluşuyor. Inanırım hepsi kan grubunu biliyorlardır.
Cameron’un açık hava maceralarına olan aşkı, çocukluğunda New Jersey kırsalında başladı. “Yazları eve girmemize izin verilmiyordu” dedi. Sadece 90’ların ortalarına kadar bu bir kariyer haline gelmedi. 17 yaşlarında orduya katıldı ve Camel Trophy yarışıyla ilgili bir kitapla karşılaştığında işler motor sporlarında bir dönüşüme uğradı. O denli büyülenmişti ki, ABD Camel Trophy takımına katıldı ve 1996’dan 2000’deki son koşuya kadar yarıştı. ’96’da ikinci sırayı aldı ve kim bilir daha önemlisi, yarışmacılardan kabul edilen ve şu anda eğitmen arkadaşı olan Webb Arnold ile tanıştı.
Tüm CAM eğitmenleri tecrübeli, off-road yarışçıları yada her ikisi benzer biçimde görünüyor. Son 20 senedir askeri eğitime odaklandılar: kamyonlarda, bisikletlerde ve atlarda, karda, çöllerde ve ormanlarda. Ken, “Muhtemelen senenin 100 gününü çadırda geçiriyoruz” dedi.
Derslerini öteki birçok off-road deneyiminden değişik kılan şey, kendi kendine yeterliliğe ve arazide düzeltmelere odaklanmasıdır. Vasıta hasarını en aza indirmeye yönelik teknikler başlangıç noktasıdır, sadece en iyi uygulamalara karşın bir şey kırılırsa öğrenciler eldivenlerini çıkarıp somunu sıkmaya adım atar. Arnold bana bunun bir çok süre birçok askerin ilk kez sürgüyü çevirdiğini söylüyor: “New York’tan bir keskin nişancı bulursunuz ve onun bırakın üstünde emek harcamayı, asla otomobili bile olmadı.”
CAM sınıfım daha azca askeri, daha oldukca sivil seferiydi. Üst düzey fakat gene de sağlam serüven eğitimi, CAM tekliflerine yeni bir eklentidir. Ken’in grubu, dünyanın herhangi bir yerinde, müşterinin istediği kadar (ya da azca) destekle, hazırlanmış kamp alanları ve hususi bir şef de dahil olmak suretiyle safari seçimi bir edinim düzenleyebilir. “Bivouac”ın iyi mi söyleniş edildiğini yeni öğrendiğim için neredeyse hayal kırıklığına uğradım, fakat her akşam kamp ateşinin çevresinde rosé içiyor olsak bile, gün içinde otomobil kullanmak hakikaten zordu: ön camda bir tek bulutların görünmüş olduğu kadar dik tepelere tırmanmak, lastiklerin altında gevşek kum ve önde çıkıntılı kayalar ve ıslak kaya yüzeylerinde dikey vinç egzersizleri var. Bir elimle sürücü ortağımı vinçle içeri alma komutuyla döndürürken öteki elimle gerilmiş bir halde ileri doğru sallarken, eğitmen Charles Hendrickson bana “Bunlar bir tek standart vinç operatörü sinyalleri” dedi.
Standart vinç operatörü sinyallerimi kullanmaya yada iki arabayı bir marş motoruyla hareket ettirmeye (birini çalıştırın, marş motorunu çıkarın, ikinci otomobile takının, çalıştırın) asla gerekseme duymayabilirim, sadece bunun mümkün bulunduğunu ve yetenekli olduğumu bilmek bana itimat veriyor Gelecekteki herhangi bir serüven için destek. Sanırım bu beni B pozitif yapar?
Kıdemli Editör, Özellikler
Oyunun sonlarında etkinleşen uyuyan bir gizmen benzer biçimde Elana Scherr, genç yaşta aradığını bilmiyordu. Pek oldukca kız benzer biçimde o da veteriner-astronot-sanatçı olmayı planlıyordu ve UCLA sanat okuluna giderek bu sonuncusuna en oldukca yaklaşmıştı. Otomobil resimleri çizdi fakat sahibi değildi. Elana, 21 yaşlarında isteksizce yeterlik aldı ve kendisinin bir tek otomobilleri sevilmiş olduğu ve onları kullanmak istediğini değil, bununla birlikte öteki insanların da otomobilleri sevdiğini ve onlar hakkında okumak istediğini keşfetti, bu da birinin onlar hakkında yazması gerektiği anlamına geliyordu. Etkinleştirme kodlarını aldığından beri Elana, klasikleri, otomobil kültürünü, teknolojiyi, motor sporlarını ve yeni otomobil incelemelerini kapsayan oldukca sayıda otomobil dergisi ve internet sayfası için yazılar yazdı.
Source: www.caranddriver.com