Brian Mabutas, gri bir New Jersey öğleden sonrasında, solmuş asfalttan hafifçe bir çiseleme inerken dışarıda. Şişman sürtünme radyalleri üstünde oturan, kurnaz, çizgisiz bir örnek olan Dodge Viper’ını detaylandırıyor.
“Kısa hikayeyi mi yoksa uzun hikayeyi mi istersiniz?” diye soruyor. Bir sürüklenme şeridinin yanında büyüyen, büyük boy grafik tişörtler giyen ve aile bilgisayarında kendi kendine HTML’yi öğrenen bir çocukla başlamış olan uzun öykü, süre ayırmaya kıymet.
Brian, hip-hop stilleriyle tasarlanmış bir motor sporları giyim markası olan Eat Sleep Race’in Kurucusu ve Yaratıcı Direktörüdür. 21 yıl ilkin lise son derslik öğrencisiyken otomobillere, modaya ve grafik tasarıma olan tutkularını tek bir yaratıcı satış noktasında birleştirmek için bu işe başladı.
Tecim Araçlarını Devretmek
Brian latife yapıyor, “Bunun başka kültürlerde olup olmadığını bilmiyorum fakat Filipin kültüründe bu şekilde oluyor. Babam ve birçok amcam – hepsi kendi otomobillerini onarım etmeye meraklı. Gittiğimiz her evde mükemmel bir alet çantası vardı.” Brian’ın garajında, aile onaylı devasa bir alet kutusu ve Viper’ında ve tam takla kafesi ve karbon kaputlu ödüllü 1991 CRX’i Honda’sında yağ değişimi yapabileceği bir asansör bulunuyor. Tezgâhta, motor sporları için tasarlanan ve birçok meraklı tarafınca spor otomobillerinin en yüksek performansta çalışmasını sağlamak için arzu edilen ilk motor yağı olan Valvoline VR1 bulunuyor.
Brian, Viper’ın kaputunu açar ve dev kırmızı manifolda bir şişe Valvoline koyar. Motor bölmesi Kyle Larson’ın NASCAR padoku kadar temiz. Bu olağanüstü bir başyapıt ve Viper’ın 10 silindirin tamamında uğuldamasını sürdürmek için 11 litre Valvoline’nin Avrupa Tam Bileşik Aracını gerektiren bir başyapıt. Valvoline, Hendrick Motorsports’un resmi motor yağı olduğundan, pistte öğrenilen her ders direkt Brian’ın bugün kullandığı yağa dönüştürülür. 150 yılı aşkın bir süredir Valvoline’in motor ömrünü en üst düzeye çıkardığı kanıtlanmıştır. Bilim adamlarına yenilik yapma ve performans sınırlarını zorlama özgürlüğü veren hususi bir motor laboratuvarına haiz tek motor yağıdır.
Rüyayı Doldurmak
Brian geniş ailesini ziyaret ettiğinde, bir çok süre garajda otomobillerini onarım ederek ve tamamen dolu alet kutularını karışmasını sağlayarak geçiriyorlardı – Brian’ın Filipinli ailesine atfettiği bir kendin yap ahlakı. Dijital görüntü düzenleme emekleme aşamasındayken anası ona Photoshop’un ilk sürümünü satın aldı. Hazır şablonları kullanmayan önde gelen Brian, derhal kendi kendine kod öğretti ve internet sayfaları meydana getirmeye başladı. Sadece bu kıymetli, erken deneyimler, ağabeyi Francis ile beraber hareket etmemiş olsaydı, asla gerçek bir gösterime yada başarıya ulaşmış bir küresel işletmeye dönüşmeyebilirdi.
Brian, “Annem beni gittiği her yere götürmesini istedi,” dedi.
O zamanlar 16 yaşlarında olan Francis onun emirlerini yerine getirdi. Gece yarısı Brian’ı uyandırır ve ona Honda Civic’ini garaj yolundan aşağı ittirir ve yolun sonunda atlar, orada eğilip New Jersey’nin boş ticari alanlarında otomobil tutkunlarıyla buluşurlardı.
“Otomobillere ve sokak giyimine hitap eden bir marka yoktu” diyor. “Niçin ikisini birleştiren gömlekler yapmıyorum?” diye düşündüm.
Ne süre Süratli ve Öfkeli 2001’de piyasaya çıkan Brian, ithal otomobil kültürü ve yoğun şekilde ayarlanmış Japon otomobilleri için onaylanmış yarışlar ilgi odağı haline gelirken Hollywood fantezisini yaşıyordu. Adam kardeşinin arkadaşı Leo’nun modifiye edilmiş bir Honda Civic’i vardı ve kısa sürede içinde binmek istediği tek otomobil haline geldi. Leo’nun yarış takımının fahri üyesi oldu ve oldukca geçmeden ehliyetsiz minik liselinin yürekli bir planı oldu. Takımın logosunu yapar ve bir internet sayfası yayınlardı. Brian bir tasarım hazırladı ve Sarı Sayfalarda bir ekran yazıcısı buldu. Şimdi Leo’yla ata bindikten sonrasında, etkinliklerde sandığı açar ve tanesi 10 dolardan gömlek satardı.
Brian, “Arabam yoktu, bu yüzden kendimi takımın bir parçası benzer biçimde sezmek istedim” diyor. “Bu benim hazır giyim üretmemin başlangıcıydı.”
Büyüyen Bir Otomobil Topluluğunu Teşvik Etmek
Güneş ışığı Viper’ın üstüne sıcak bir parıltı saçıyor. Otomobili, ithal tasarımın ve Amerikan şasisinin bir karışımı, Brian’ın otomobil tutkunlarını kamplara bölen “damgayı” silmek için kullandığı benzersiz bir seçim. Viper’ı insanları, bilhassa de “Babasının yarış otomobilini” seven iki yaşındaki oğlu Makoa’yı bir araya getiriyor. Beraber drag şeritlerini ziyaret ediyorlar, arabaların Eat Sleep Race markalı kulaklıklarla çeyrek milleri parçalamasını izliyorlar. Makoa şimdi yeni bir otomobil yapıyor. Brian’ın motor sporları kültüründe kendi vizyonuyla doldurmak istediği başka bir boşluk.
“Bir tek yeni nesil ufaklıklara esin vermekle kalmıyor, bununla beraber anne babalar içinde bir bağ ilişkisi yaratıyor” diyor. “Her hafta sonu babam bir otomobil üstünde çalışıp yağını değiştirirken, adam kardeşim ve ben onunla garajda olurduk. Şimdi bunu oğlumla yapacağım.”
Hepsi, Brian’ın gelecek nesil için planını oldukça kolay ve amaçlı kılıyor. Otomobillere, giysilere ve tasarıma olan becerilerini ve sevgisini, manuel şanzımanlı bir Honda’yı garaj yolunda yuvarlamanın iyi mi bir şey bulunduğunu asla bilemeyecek ufaklıklara aktarıyor. Kendi yapmış olduğu iş ve amansız sürüşüyle ufaklıklara motor sporlarını ve otomobil bakımını ciddi kariyerler olarak görmeleri için esin veriyor. Sadece otomotiv ortamı ne olursa olsun, Brian zaferlerinin oğlunun olmasını istiyor.
“Vazgeçeceğim bir otomobil var ise, o da yüzde 100 Viper’dır.”
Source: www.caranddriver.com