- Atlantik Okyanusu genişledikçe ABD, Avrupa ve Afrika’nın altındaki tektonik plakalar birbirinden ayrılıyor.
- 2021’de meydana getirilen bir araştırma, yerin 410 mil altındaki alışılmadık derecede sıcak malzemenin yükseldiğini ve plakaları birbirinden ayırmaya zorladığını gösteriyor.
- Bir uzman, “Bu sonucu coşku verici kılan da bu, bu sebeple tamamen beklenmedik bir durumdu” dedi.
Atlantik Okyanusu her yıl 1,5 inç daha genişliyor.
ABD kıtasını destekleyen tektonik levhalar, Avrupa ve Afrika’nın altındaki levhalardan ayrılıyor. Sadece bunun tam olarak iyi mi ve niçin gerçekleştiği bilim adamları için bir gizemdi; bu sebeple Atlantik, Pasifik’teki kadar yoğun, batan levhalara haiz değildi.
Nature dergisinde 2021 senesinde gösterilen bir araştırma, Atlantik’in genişlemesinin anahtarının okyanusun ortasındaki geniş bir su altı sıradağlarının altında yattığını öne sürdü.
Orta Atlantik Sırtı (MAR) olarak malum çoğunlukla deniz altı zirvelerinden oluşan set, Şimal ABD plakasını Avrasya plakasından ve Cenup ABD plakasını Afrika plakasından ayırır.
Araştırmanın arkasındaki araştırmacılar, Dünya’nın derinliklerinden gelen malzemenin MAR’ın altında yüzeye yükseldiğini ve bölünmenin her iki tarafındaki plakaları birbirinden uzaklaştırdığını buldu.
Atlantik deniz tabanı yayılıyor
NASA Dünya Gözlemevi batimetri haritasında koyu turuncu renkte görülen orta Atlantik sırtı.
NASA Dünya Gözlemevi haritaları Joshua Stevens tarafınca, Sandwell, D. ve ark.’nın verileri kullanılarak yapılmıştır. (2014)
1.800 mil genişliğinde, çoğunlukla katı bir manto, Dünya’nın güneşin yüzeyi kadar sıcak olan çekirdeğini çevreliyor.
Tektonik plakalara bölünmüş olan yer kabuğu, bir yapboz benzer biçimde birbirine uyuyor. Bu plakalar çeşitli şekillerde etkileşime girer; beraber hareket eder, birbirinden ayrılır yada birbirinin altından kayar.
Volkanlar magmanın Dünya’nın içinden çıkmasının bir yoludur. MAR benzer biçimde birbirinden ayrılan değişik tektonik plakalarda meydana gelen deniz tabanı yayılması da bir diğeridir. Öteki bir yol ise kabuğun altında, sıcak, yumuşamış kayaların mantodan yükseldiği ve konveksiyon akımlarının onu yüzeye doğru çekmiş olduğu yer.
Genel olarak, Orta Atlantik Sırtı benzer biçimde tektonik sınırların altından yukarıya doğru sızan herhangi bir araç-gereç, çoğu zaman Dünya yüzeyine fazlaca yakın olan mantodan, kabuğun ortalama 3 mil altından adım atar. Çekirdeğe en yakın kısım olan alt mantodan gelen araç-gereç çoğu zaman burada bulunmaz.
Sadece 2021’deki araştırma, Orta Atlantik Sırtı’nın bir konveksiyon sıcak noktası bulunduğunu ortaya çıkardı.
Araştırmacılar 621 millik bir aralıktaki jeolojik aktiviteyi ölçtüler. 2016 senesinde 39 sismometreyi dalgaların altına düşürdüler, arkasından dünya çapındaki depremlerle ilgili verileri toplamak için onları bir yıllığına bıraktılar.
Orta Atlantik Sırtı’nın Southampton Üniversitesi araştırmacılarının zelzele ölçüm aletlerini yerleştirdiği kısmı.
Southampton Üniversitesi
Dünya’nın çekirdeğindeki materyalden yansıyan sismik dalgalar, bilim adamlarına Orta Atlantik Sırtı’nın altındaki mantoda neler olup bittiğine dair bir düşünce verdi.
Grup, kabuğun 410 mil altından gelen magma ve kayaların yüzeye doğru ilerleyebileceğini buldu. Malzemenin bu yukarıya doğru yükselmesi, tektonik plakaları ve en üstteki kıtaları yılda 1,5 inç (4 santimetre) oranında birbirinden ayıran şeydir.
Sismolog Matthew Aguis, “Alt mantodan üst mantoya ve yüzeye kadar olan yükselme, okyanus ortası sırtlarıyla değil, tipik olarak Dünya üstündeki İzlanda, Hawaii ve Yellowstone benzer biçimde mahalli yerlerle ilişkilidir.” Roma Tre Üniversitesi ve çalışmanın ortak yazarlarından biri 2021’de Insider’a şunları söylemiş oldu: “Bu sonucu coşku verici kılan da bu bu sebeple tamamen beklenmedik bir durum.”
Bir çok süre, alt mantodan üst mantoya doğru yol almaya çalışan araç-gereç, ayaklarımızın altında 255 mil ila 410 mil içinde, manto geçiş bölgesi olarak malum yoğun bir kaya bandı tarafınca engellenir.
Sadece Agius ve meslektaşları, MAR’ın altında geçiş bölgesinin en derin kısmındaki sıcaklıkların beklenenden daha yüksek bulunduğunu ve bu durumun bölgedeki bölgeyi daha ince hale getirdiğini tahmin etti. Bundan dolayı burada materyaller dünyanın öteki bölgelerine gore okyanus tabanına daha kolay yükselebiliyor.
Jeolojik bir gizemi çözmek
Southampton Üniversitesi bilim adamlarının Atlantik Okyanusu’na yerleştirdiği uzak sismometrelerden biri.
Southampton Üniversitesi
Bulgu, uzun süredir devam eden bir jeolojik bulmacanın çözülmesine destek oldu.
Tipik olarak plakalar, plakaların daha yoğun kısımlarını Dünya’ya çekerken yerçekimi kuvveti altında hareket eder. Sadece Atlantik Okyanusu’nu çevreleyen plakalar o denli yoğun değil, bu da bilim adamlarının bu plakaları hareket etmeye yerçekimi olmasa da neyin tetiklediğini merak etmesine niçin oluyor.
Araştırma, mantonun derinliklerinden gelen malzemenin Atlantik genişlemesinin motoru olabileceğini öne sürüyor.
Southampton Üniversitesi’nden jeofizikçi ve çalışmanın ortak yazarı Catherine Rychert, bu sürecin 200 milyon yıl ilkin başladığını söylemiş oldu. Sadece bigün genişleme hızı artabilir.
Rychert Insider’a şöyleki konuştu: “Büyük olasılıkla bu oran yaşamımız süresince aynı duracak. Sadece bu oran geçmişte değişmiş olduğu için muhtemelen milyonlarca yıl içinde değişecek.”
22 Ağustos 2023 tarihindeki düzeltme: Bu yazının daha önceki bir sürümü, batma bölgelerinin levha tektoniğini ve okyanus genişlemesini iyi mi etkilediğini yanlış ifade ediyordu. Bu yazı ilk olarak 2021’de gösterildi ve güncellendi.
Source: www.businessinsider.com